02/19 2557
“เมื่อจันผาไร้เอื้องผึ้ง”
สายตาจ้องมองหมายไม้ดอกสวย
ไม่กลัวม้วยปีนป่ายไต่โขดหิน
หวังเพียงช่อขอได้ให้ยุพิน
สิ้นชีวินที่ตีนผาน่าเศร้าใจ
จึงก่อเกิดกำเนิดต้นจันผา
ตรงกายาแหลกเหลวหุบเหวใหญ่
ยืนทะนงตรงโขดหินที่สิ้นใจ
ชื่นชมในความรักความภักดี
มองภายนอกจันผาดูกล้าแกร่ง
เสียดยอดแทงระแหงหินไม่ผินหนี
สู้ลมหนาวเปลวแดดแผดราวี
เขียวขจียืนหยัดอัศจรรย์
ใครจะรู้ข้างในใจกลางต้น
คล้ายดั่งคนภายในสุดไหวหวั่น
ถึงอ่อนไหวก็อย่าให้ใครรู้ทัน
สู้กัดฟันยืนตรงทะนงตน
เอาความเจ็บเก็บไว้ในใจเจ้า
ซ่อนความเหงาเศร้าใจอย่าให้เห็น
ให้ยิ้มไว้ใจเป็นหนึ่งถึงลำเค็ญ
ให้เจ้าเป็นดั่ง”จันผา”น่าภูมิใจ
“จันผา” — ที่ บ้านอุ่นไอรัก
